آموزش عکاسی -- اعدادی که در کنار لنز‌های دوربین‌های DSLR هستند

آیا می‌دانید آن اعدادی که در کنار لنز‌های دوربین‌های DSLR نوشته شده‌اند چیستند؟

سلام خدمت شما دوستان عزیز امروز هم با یک مطلب آموزشی دیگه در خدمتتونم امیدوارم که خوشتون بیاد و براتون مفید باشه.

همان اعداد 70-200mm و 50mm و غیره. بله، آنها نشان دهنده فاصله کانونی لنز‌ها هستند. اما به خاطر داشته باشید که در دنیای دیجیتال این اعداد معنای اصلی خود را از دست داده‌اند و دیگر مثل قدیم‌ترها یک لنز 50mm واقعا یک لنز نرمال به حساب نمی‌آید!
فکر می‌کنید دلیل این مسئله چیست؟ آیا سازندگان لنز‌های دیجیتال، حقه‌باز شده‌اند و لنز‌های آنها نسبت به قدیم "تله‌تر" شده است؟ خوشبختانه جواب این سوال خیر است. دلیل این مساله این است که حسگر‌های دوربین‌های دیجیتال SLR دیگر مثل قدیم‌تر‌ها هم اندازه و یکسان نیستند. برخی از آنها بزرگتر و برخی دیگر کوچکترند. و جالب است بدانید اندازه حسگر دوربین شما تاثیر مستقیمی روی اندازه فاصله کانونی لنز دوربین شما دارد.

آن زمانی که دوربین‌های عکاسی SLR فقط از فیلم‌های 135mm استفاده می‌کردند، اندازه حسگرحسگر‌ها نیز تغییر کرد. در نسل‌های اول دوربین‌های دیجیتال اندازه حسگر‌ها کوچک بودند. آن زمان هزینه تولید حسگر‌های دیجیتال بسیار زیاد بود، و به همین دلیل سازندگان دوربین‌های دیجیتال ترجیح می‌دادند، به جای آنکه اندازه حسگر‌ها را بزرگ‌تر کنند، حساسیت و رزولوشن آنها را زیادتر کنند. برای همین هم حسگر‌هایی در اندازه APS-C ساختند که هنوز هم یکی از استاندارد‌های اصلی حسگر در دوربین‌های دیجیتال است. در شکل زیر اگر اندازه یک فریم واقعی و کامل نگاتیو، کادر تمام تصویر باشد، اندازه یک حسگر APS-C تقریبا اندازه فریم داخلی تصویر است.

یا در حقیقت اندازه هر فریم نگاتیو در تمام دوربین‌ها یکسان بود. همه آنها اندازه یک فریم کامل یا Full Frame بودند. اما با پیشرفت دیجیتال در دنیای عکاسی، اندازه
اما تاثیر این حسگر چیست؟ در دوربین‌هایی که از حسگر‌های APS-C استفاده می‌کنند، فاصله لنز تا حسگر کمتر می‌شود و این کاهش فاصله موجب پدید آمدن یک فاکتور یا ضریب برش حدود 1.6x می‌شود. معنی این گفته این است که فاصله کانونی لنز در این ضریب ضرب و محاسبه می‌شود. فرضا فاصله کانونی یک لنز 200m به 320mm تبدیل می‌شود و یک لنز 18mm روی این دوربین‌ها دقیقا همانند یک لنز 28mm روی دوربین‌های فول فریم عمل می‌کند.


کدام دوربین‌ها از حسگر‌های APS-C استفاده می‌کنند؟ همه دوربین‌های سطح پایین و سطح متوسط DSLR مثل Canon 30D، Canon Rebel XTi، Nikon D40 و غیره از این حسگر‌هااستفاده می‌کنند. فقط برخی از دوربین‌های سطح بالا مثل Canon 5D و Nikon D3 از حسگر‌های فول‌فریم استفاده می‌کنند. البته گفته می‌شود کانن قصد دارد، در تمام دوربین‌هایی که در آینده تولید می‌کند از حسگر‌های فول فریم استفاده کند.

شاید فکر کنید که استفاده از حسگر‌های APS-C چه مزایا و معایبی برای ما دارد؟ عکاسانی که علاقه‌مند به عکاسی با لنز‌های تله‌فتو هستند استفاده از این حسگر‌ها کاربرد بیشتری دارد. برای مثال، یک لنز کانن 300mm F/2.8L نزدیک 3 ملیون تومان هزینه برمی‌دارد، ولی روی یک دوربین با فاکتور برش 1.6x می‌توان از یک لنز نسبتا ارزان قیمت 200mm f/2.8 استفاده کرد و برای رسیدن به همان فاصله کانونی تنها 700 هزار تومان هزینه کرد. از سوی دیگر همین مزیت برای عکاسان آتلیه کمی دردسرساز است. زیرا در داخل آتلیه همیشه مشکل فضا وجود دارد، و این فاکتور برش، تاثیر جالب لنز‌های واید را از بین می‌برد.
از لحاظ تکنیکی نیز، عکس‌های حاصل از حسگر‌های فول‌فریم دارای نویز کمتر و البته خطای کروماتیکی کمتری هستند. اما از طرفی در این حسگر‌ها (خصوصا در مدل 5D) به دلیل عدم رسیدن نور کافی به گوشه‌های کادر امکان تیره شده گوشه‌های تصویر نسبت به مرکز آن (vignetting) وجود دارد.

با تمام این اوصاف آیا می‌توان گفت که حسگر‌های APS-C چیز‌های بدی هستند؟ پاسخ این است: ابدا. بسیاری از عکاسان آنها را به حسگر‌های فول فریم ترجیح می‌دهند. اما حسگر‌های فول‌فریم هم مزیت‌های زیادی را به همراه دارند. مزیت‌هایی که خوشبختانه در چند سال آینده محدود به دوربین‌های گران‌قیمت نخواهند بود.

نظر یادتون نره ها...!

یا حق!

منبع :

www.DORBINSHOP.com